Ekzistojnë dy lloje sëmundjesh, të cilat e sulmojnë zemrën;
1. “dyshimi” dhe “devijimi”
2. “lakmia epshore” dhe “pasioni”.
Që të dyja këto përmenden në kur’an, ku Allahu thotë:
“Në zemrat e tyre kanë sëmundje, e All-llahu ua shton sëmundjen edhe më shumë, e për shkak se ata përgënjeshtruan, pësojnë dënim të dhembshëm.” [2:10]
Dhe poashtu thotë: “…dhe ata që zemrat i kanë të sëmura dhe jobesimtarët të thonë: “Çka deshi All-llahu me këtë shembull?…” [74:31]
Kur i referohet atyre që refuzojnë t’i marrin për bazë Kur’anin dhe sunnetin në gjykimet e tyre All-llahu, thotë: “E kur thirren që ndërmjet tyre të gjykojë All-llahu dhe i dërguari i Tij, një grup prej tyre nuk i përgjigjen asaj. Po nëse është që e drejta u takon atyre (në atë gjykim), ata i shkojnë atij të bindur e me respekt. A thua janë të sëmurë në zemrat e tyre apo mos dyshojnë (në të dërguarin) ose mos frikësohen se All-llahu dhe i dërguari i Tij do të gjykojë padrejt kundër tyre? Por jo, ata vetë janë zullumqarë.” [24:48-50]
Kjo është sëmundja e dyshimit dhe devijimit.
Ndërsa, në lidhje me lakminë e epshit dhe pasionin All-llahu kur flet për çështjen e shkeljes së kurorës thotë: “O gratë e Pejgamberit, ju nuk jeni si asnjë grua tjetër, nëse jeni të kujdesshme e ruheni, atëherë mos u llastoni në të folur e të lakmojë ai që ka sëmundje në zemrën e tij, por thuani fjalë të matura.” [33:32]
Ilaçi i përshtatshëm për sëmundjet e zemrës (në lidhje me sëmundjet shpirtërore dhe emocionale) gjendet vetëm para duarve të pejgamberëve dhe të dërguarve të Allahut.
Zemra përmirësohet duke përvetësuar dituri për Zotin dhe Krijuesin e saj, për emrat dhe cilësitë e Tij dhe për veprat dhe urdhërat e Tij.
Zemra shërohet edhe duke i dhënë përparësi fitimit të kënaqësisë së All-llahut dhe duke parapëlqyer atë që don Ai (All-llahu) përderisa t’i shmanget vazhdimisht ndalesave të Tij (All-llahut) dhe asaj që do e shpiente në mërzi.
Nuk ka jetë, shërim apo mirëqenie, përveçse përmes kësaj metode, të cilën mund ta japin vetëm të dërguarit.
Është mendim i gabuar se ndonjëherë mund të gjindet rrugë tjetër për të fituar mirëqenien e zemrës, përpos nëpërmjet shembëlltyrës së të dërguarve të All-llahut.
Këto gabime rezultojnë nga ngatërrimi i mirëqenies së vërtetë të zemrës me kënaqjen dhe forcimin e epsheve të ulta dhe pasioneve shtazarake.
Kjo rrugë e largon zemrën nga fitimi i fuqisë dhe mirëqenies së vërtetë, madje rrezikon edhe ekzistencën e saj. Ata, të cilët nuk mund të bëjnë dallimin mes këtyre dy rrugëve do të duhej të vajtonin për shëndetin dhe për jetën e zemrave të tyre, apo edhe për mungesën e tyre.